خانومی که شماباشی

من مانندآفتابم

کسی که بدون هیچ منتی گرمی اش رابه تو هدیه میدهد

کسی که وقتی که دلت ازدنیاسرد میشود گرمی اش را به تو میبخشد

کسی که وقتی باران میبارد پشت ابرها پنهان میشود و به انتظار مینشیند

کسی که بلوغ وبالغ شدن رابه گلهامیبخشد

کسی که کینه ای نیست وکینه ها را به دل نمیگیرد

کسی که هر روز صبح با طلوع آن از خواب برمیخیزی

کسی که دلت را گرم میکند ونمیگذارد از دنیاخسته شوی

کسی که چشم هایش را بر روی سردی ها میبندد

کسی که رگین کمان دلت را جلامیدهد

کسی که هر روز بعد از خدا به او سلام میکردی ولی فقط تا وقتی که پاکی وسادگی معصومانه ات در دلت وجود داشت

کسی که همچنان دوستت دارد ولی شت ابرها به انتظارت مینشیند وتواز باریدن باران همچنان لذت میبری

حالاخودت قضاوت کن چه قدر از بودن من خوشحالی ای اشرف مخلوقات؟