خانومی که شماباشی

من زنم ،تنهایم،عاشقم،دلتنگم،غمگینم،ساکتم

واین چیزها هیچ آرایه ی ادبی احتیاج ندارد

به گریه های من هم احتیاجی ندارد

چون میدانم میفهمید وقتی که من میگویم برای ادامه زندگی انگیزه ای ندارم

وقتی قرص اعصابم را دور از چشم مادرم بیشتر میخورم ومیخوابم

وقتی دیگران برایم اهمیتی ندارند ومن هم برای آنها

وقتی در یک جمع بزرگ وشاد،من آهنگ غمگین گوش میدهم

وقتی خوشحال کردن بقیه دیگر برایم جالب نیست

و وقتی در تمام اینها فقط به تو فکر میکنم

تو

تو کسی که من لحظه هایم را با او در«خیالم»تقسیم میکنم

درخیال وتوهم دیگر خیالی هستی وتوهم به من  اهمیت نمیدهی

ومن همچنان تنهایم

 

♥?Baran ?♥